บทที่ 330

ลู่เชียนยังคงเดินเข้าไป

แสงนีออนของเมืองใหญ่สาดส่องลงบนร่างของพวกเขาราวกับเคลือบด้วยแก้วหลากสี ทำให้ทุกอย่างดูไม่เหมือนความจริง

ราวกับอยู่ในความฝัน

ราวกับว่าเขาไม่เคยจากไป ไม่เคยพูดคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเหล่านั้น

ราวกับว่าเขายังคงเป็นคุณอาลู่ของเธอ ยังคงกอดเธอในยามค่ำคืน ยังคงเรียกเธอว่าเจ้าหมูน้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ